فرهنگ روستا نشینی؛

 یادداشت روز

وطن، زادگاه، اصل و ریشه همچون پدر و مادر جزء جدایی ناپذیر شخصیت هر انسان است و هر گاه جامعه خط اتصال هویت خویش را حفظ و تقویت و به اصالت خویش افتخار کند به اوج کمال و رشد مدنی و جامعه آرمانی خواهد رسید.
همچنین علل و ریشه ناهنجاری های اجتماعی بی هویتی فرهنگی؛ غربت و عدم شناخت افراد جامعه از یکدیگر است.
آنچه که اکنون در روستا شاهد آن هستیم تغییر نسل و تغییر بافت اجتماعی روستا به سبب خویشاندی بومیان روستا با غیر بومیان و حضور خوبانی با تفاوت های فرهنگی است.

بافت اجتماعی روستا؛ با حضور فرهیختگان؛ رو به رشد و بالندگی خواهد رفت و از سوی دیگر این نگرانی وجود دارد که با ظهور اشخاصی با سطح فرهنگی پایینتر از فرهنگ اصیل بومیان روستا؛ رو به اضمحلال خواهد گذاشت.
متاسفانه نمود رفتار هنجارشکنانه اخیرا در روستا مشاهده و گزارش شده که بصورت بی بندباری؛ هرج و مرج و مزاحمت برای اهالی در روستا نمایان شده است.
ساده ترین راه؛ برخورد سلبی با هنجارشکنان است که هرچند تاریخ ثابت کرده آثار این نوع برخورد هیچگاه دائمی و ماندگار نبوده است لکن از بزرگان و شورای روستا تقاضا و تمنا داریم در برخورد با ناهنجاری ها؛ بدور از تعارف و وابستگی های طایفه ای؛ جدیت بخرج دهند.
اما چه باید کرد تا نسل بعدی و جایگزین روستا به وطن و اصالت خویش پایبند باشند و هر شهروند روستا خود به تنهایی پرچم دار و سرباز حفظ و حراست از روستا باشند.
مبدا و منشاء همه ناهنجاری ها بی هویتی و فراموشی اصل و ریشه خودمان است و نداشتن غیرت ملی و احساس میهن پرستی است.
اگر شخصی پیدا می شود و بی شرمانه کلاه از سر این بر می دارد و بر سر دیگری می گذارد و دیگری وقیحانه به جان و مال آن دیگری تجاوز می کند و آن دیگری بجای دفاع از حق خویش بر حق دیگری دست درازی می کند و... همه و همه ریشه در بی هویتی دارد و نشناختن اصل و ریشه خویش و قائل به احترام و ارزش نبودن برای پیشینیان و نیاکان خویش است.
یک اصیل زاده و نجیب زاده که اصالت و هویت اجداد و نیاکانش برای همه اهالی روستا شناخته شده است و او نیز اهل آبادی را خوب می شناسد؛ البته برای خویش شخصیت و برای عرف جامعه احترام قائل است و هیچگاه در انظار عموم بد رفتاری و بد اخلاقی نخواهد کرد.
نسل بعدی؛ فرزندان و نوجوانان را با گذشته خویش و هم روستاییان بیشتر آشنا کنیم و برای فرزندانمان در جامعه روستایی هویت و شخصیت ویژه قائل شویم.
پویش مردمی بازگشت به روستا بهانه ای است تا اصل و ریشه؛ فرهنگ و آداب و رسوم ؛ گذشته و پیشینیان خویش را بهتر بشناسیم و سربلندانه به آن افتخار کنیم و ببالیم.
بنده ادعای فعلی خارق العاده ندارم و توقع معجزه هم ندارم بلکه بواسطه علقه ای و علاقه ای که به سرزمین مادری دارم این بستر و زمینه را بوجود آوردم تا اهالی فرهیخته روستا در کنار هم آنچه از پیشینیان به ارث بردیم و کمرنگ شده را احیاء کنیم و برای آیندگان به سلامت به ارث بگذاریم.
همین میراث فرهنگی و فولکلور است که موجب تعلق خاطر فرزندان ما به وطن و غیرت ملی خواهد شد و از فرزندان ما نسلی سرشار از احساس و میهن پرست بجای خواهد گذاشت و از تبدیل شدن به نسلی ماشینی و بی روح و البته هنجارشکن جلو گیری می کند.
اهالی فرهیخته روستا از کنار این موضوع به سادگی نگذرید و در برنامه های فرهنگی روستا به همراه فرزندان مشارکت داشته باشید...