روستای ایستا، مکانی رازآلود که زنان اجازه ورود به آن را ندارند

 

معرفی روستای ایستا در طالقان

 

روستای ایستا یا توقف در حومه طالقان، یکی از عجیب‌ترین روستاهای ایران است. آنها اجازه ورود بانوان به روستای خود را نمی‌دهند و از استفاده از هرگونه  از وسایل مدرن پرهیز می‌کنند.

معرفی روستای ایستای طالقان:
طالقان یکی از مناطق ییلاقی و زیبایی است که در تقسیم بندی های جغرافیایی جزئی از شهرستان استان البرز محسوب می شود و همسایگان آن سمت شمال الموت و مازندران و از سمت جنوب فشگلدره و ساوجبلاغ می باشد. طالقان به واسطه جاذبه های طبیعی و گونه‌ های متنوع گیاهی و زیستگاه حیات وحش یکی از قطب های گردشگری و تفریح گاهی پر جاذبه است. همچنین علاوه بر جاذبه های طبیعی، بازمانده های تاریخی با ارزشی را در خود جای داده و نیز دارای اماکن زیارتی است که علاقمندان زیادی دارد و به این نقطه سفر می کنند. ما در این مطلب قصد داریم تا درباره روستای ایستا در طالقان جایی که به ایستگاه توقف تکنولوژی معروف است صحبت کنیم.

 

ساکنین ایستا در اصل ترک ‌زبان و از مقلدین آیت‌الله تبریزی که ۸۰ سال پیش از دنیا رفته، هستند. روستای ایستا مکانی است که جمعیت خیلی اندک دارد.

 

ایستا روستای منظم و تمیزی است که از دور شبیه به یک دهکده کوچک سبز به نظر می رسد.

در روستای ایستا کسی کاری به کار کسی ندارد. در کوچه‌ها اثری از رد پای تکه آهن‌هایی که در شهر «خودرو» نامیده می‌شود نیست. برای تردد در بین کوچه ها و خیابان هایی که در این روستا وجود دارد شما می بایست که از اسب و قاطر استفاده کنید. دیده شده است که چندین بار در تردد و انجام امور کشاورزی از اتومیل با بولدوزر، لودر و تراکتور استفاده کرده‌ اند.

 

مردمانی که چون تابلو نقاشی زندگی و آداب و رسوم گذشته را در عصر ارتباطات یدک می‌کشند. نه تنها شبها پای تلویزیون نمی‌نشینند که به شب نشینی هم اعتقادی ندارند. عروسی و عزا ندارند و مراسمی چون جشن تولد، سالگرد ازدواج و… برای آنان معنا و مفهومی ندارد. مهمان نواز هستند به شرطی که احدی از زنان قصد ورود به روستای آنان را نداشته باشد.

 

در روستا زنان هم زندگی می کنند همان‌طور که تا کنون کسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده است. اما به ندرت از خانه خارج می شوند. در واقع فقط وقتی مجبور هستند از خانه بیرون می روند.

 

اهالی روستای ایستا شناسنامه ندارند و جزو آمار جمعیت ایران به حساب نمی‌آیند. هیچ گونه خدمات دولتی را دریافت نمی‌کنند. جایی که هرگونه امکانات دنیای جدید را نمی‌پذیرند.

 

فرزندانشان بعد از رسیدن به سن تکلیف مختارند که با آنان زندگی کنند یا به شهر تبریز بازگردند.